محمد ابراهیم همت متولد۱۲ فروردین ۱۳۳۴ شهرضا است که در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۶۲ جزیره مجنون به شهادت رسید. وی معلم و نظامی ایرانی بود، که از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران در جنگ ایران و عراق بشمار میآمد. همت پس از انقلاب و در سال ۱۳۶۱ مدت کوتاهی را در جبهه جنگ لبنان و اسرائیل گذراند، سپس به ایران بازگشت و در جبهههای جنگ ایران و عراق در عملیاتهایی، چون فتحالمبین، بیتالمقدس، رمضان و خیبر مسئولیتهایی را عهدهدار بود. او در اسفند ۱۳۶۲ در جریان عملیات خیبر شهید شد.
زندگینامه
محمد ابراهیم همت در ۱۲ فروردین ۱۳۳۴ در شهرضای اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات خود را در همان شهر به پایان رساند و در سال ۱۳۵۲ دیپلم گرفت. در همان سال وارد دانشسرای تربیت معلم اصفهان شد و در سال ۱۳۵۴ مدرک فوق دیپلم خود را اخذ کرد. ۲ سال بعد برای گذراندن خدمت سربازی اقدام کرد. وی پس از سربازی به شهر خود بازگشت و مدتی در مدارس راهنمایی شهرضا و روستاهای اطراف به تدریس تاریخ پرداخت. در آن دوران کوشید دانشآموزان را با افکار انقلابی آشنا کند و همین امور سبب شد که چندین نوبت از طرف سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) به او اخطار شود. گوشه و کنار، حرفهای نیشدار او به گوش حکومت رسید و خبر اخطار ساواک در پرونده تازه گشودهاش، ثبت گردید. سخنان و افکار او مأمورین شاه را به تعقیب وی واداشته بود، به گونهای که او شهر به شهر میگشت تا از دستگیری در امان باشد. نخست به شهر فیروز آباد رفت و مدتی در آنجا تبلیغ کرد. پس از چندی به یاسوج رفت. موقعی که در صدد دستگیری وی برآمدند به دوگنبدان عزیمت کرد و سپس به اهواز رفت و در آنجا سکنی گزید. با بالا گرفتن انقلاب ۱۳۵۷، به شهرضا بازگشت و سازماندهی تظاهرات مردمی را بر عهده گرفت. در پایان یکی از راهپیماییها، قطعنامه آن را قرائت کرد و شایع شد که حکم اعدامش را صادر کردهاند و همین مسئله، او را تا روز پیروزی انقلاب، در مخفیگاهها نگه داشت.
پس از انقلاب
شهید همت پس از پیروزی انقلاب، در ایجاد نظم و دفاع از شهر و راهاندازی کمیته انقلاب اسلامی شهرستان شهرضا نقش داشت. او از جمله کسانی بود که سپاه شهرضا را با کمک دو تن از برادران خود و سه تن دیگر از دوستانش تشکیل داد. اواخر سال ۱۳۵۸ به خرمشهر و سپس به بندر چابهار و کنارک (در استان سیستان و بلوچستان) عزیمت کرد و به فعالیتهای عقیدتی پرداخت. همت در خرداد سال ۱۳۵۹ به منطقه کردستان اعزام گردید.
دوران دفاع مقدس
با آغاز جنگ، او و احمد متوسلیان، به
دستور محسن رضایی؛ فرمانده وقت سپاه پاسداران، مأموریت یافتند ضمن اعزام به
جبهه جنوب، تیپ محمد رسولالله را تشکیل دهند. نخستین بار در عملیات
فتحالمبین، مسئولیت قسمتی از عملیات به عهده همت گذاشته شد. وی در موفقیت
عملیات در منطقه کوهستانی «شاوریه» نقش مهمی داشت. او در عملیات
بیتالمقدس در سمت معاونت تیپ محمدرسولالله فعالیت و تلاش قابل توجهی را
در شکستن محاصره جاده شلمچه به خرمشهر انجام داد و یگان تحت امر او سهم
بسزایی را در فتح خرمشهر برعهده داشتند.
در سال ۱۳۶۱ با آغاز جنگ در
جنوب لبنان، به منظور حمایت از حزبالله لبنان، راهی این کشور شد و پس از
دو ماه به ایران بازگشت. با شروع عملیات رمضان، در تاریخ ۲۳ تیر ۱۳۶۱ در
منطقه شرق بصره، فرماندهی تیپ ۲۷ محمد رسولالله را به عهده گرفت و بعدها
با ارتقاء این یگان به لشکر، در سمت فرماندهی آن لشکر نیز انجام وظیفه کرد.
در عملیات مسلم بن عقیل و عملیات محرم در سمت فرمانده قرارگاه ظفر، ایفای
نقش کرد. در عملیات والفجر مقدماتی، مسؤولیت سپاه یازدهم قدر را که شامل:
لشکر ۲۷ حضرت رسولالله، لشکر ۳۱ عاشورا، لشکر ۵ نصر و تیپ ۱۰ سیدالشهدا
بود، به عهده گرفت. سرعت عمل لشکر ۲۷ تحت فرماندهی او، در عملیات والفجر
۴ قابل توجه بود. وی در تصرف ارتفاعات کانی مانگا، نقش داشت.
روایت محسن رضایی در مورد شهادت شهید همت
محسن رضایی
در مورد زمان شهادت شهید همت در کتاب اسوه حسنه گفته است: خبر شهادت او را
از بی سیم شنیدم. در حین عملیات، حتی اگر استراحت هم میکردم معمولاً بی
سیم را میگذاشتم روشن باشد تا بفهمم چه اتفاقی دارد میافتد. من اصلاً با
صدای بچهها میخوابیدم و بیدار میشدم. همیشه صدای آنها توی گوشم بود. تا
شنیدم حاج همت طوریش شده است. سریع رفتم روی بی سیم و با فرمانده قرارگاه
جزیره تماس گرفتم. پرسیدم: حاجی چه طور است؟ وضعش را سریع بگو.
گفت: طوری نشده. فقط زخمی است.
گفتم: این طوری نمیخواهم. سریع میروی میبینی، مطمئن میشوی و میآیی راستش را به من میگویی.
رفت و برگشت.
گفت: گفتنی نیست.
گفتم: ولی تو، به من میگویی که چه شده است.
گفت: حاجی شهید شده.
نتوانستم بایستم. نشستم. نبودن و رفتن حاج همت و خیلیهای دیگر و آن پاتک
ها، رمق برایم نگذاشت. وقتی کنار هم بودیم، احساس قدرت میکردیم، ولی تا
یکی میرفت، احساس نقصان و کمبود میآمد سراغمان.
عراقیها حتی جشن
گرفتند. توی مجلهها و یا رادیو و یا تلویزیون هایشان (درست یادم نیست)
اعلام کردند که فرمانده یکی از لشکرهای قوی ایران را کشتهاند.
اولین باری که در جنگ به کسی عنوان « سید الشهدا» دادند در همین خیبر و برای حاج همت بود. بالاخره هر جنگی ادبیات خاص خودش را دارد.
همت یکی از فرماندهان بزرگ و شجاع و برجسته ایران در دوران جنگ بود.
شهادت
در جریان عملیات خیبر، همچنان که نیروهای ایرانی در برابر ارتش عراق مقاومت میکردند هنگامی که همت برای بررسی وضعیت جبهه جلو رفته بود بر اثر اصابت گلولهٔ توپ در نزدیکیاش همراه با سید حمید میرافضلی، در غروب ۱۷ اسفند ۱۳۶۲ در محل تقاطع جادههای جزایر مجنون شمالی و جنوبی سر از بدنشان جدا شد و به درجه رفیع شهادت نائل شدند.
به گفته شاهدان عینی و رزمندگان در منطقه
عملیاتی طلائیه که عملیات خیبر و رمضان در آنجا انجام شد، به محدودهای
باریک، یک میلیون و دویست هزار گلوله توپ و خمپاره شلیک شد که تلفات بسیاری
را برجا گذاشت.
شهید ابراهیم همت در جریان عملیات خیبر به همرزمانش
گفته بود: «باید مقاومت کرده و مانع از بازپسگیری مناطق تصرف شده، توسط
دشمن شد. یا همه اینجا شهید میشویم یا جزیره مجنون را نگه میداریم».
محسن رضایی در مصاحبهای گفتهاست: «اولین باری که در جنگ به کسی عنوان «سید الشهدا» دادند، در همین خیبر و برای حاج همت بود.»
آرامگاه
ابراهیم همت قرار بود در قطعه ۲۴ بهشت زهرا دفن شود، ولی به اصرار خانواده در زادگاهش و در کنار امامزاده شاهرضا دفن شد. با این حال در (قطعه ۲۴ ردیف ۷۷ شماره ۵۲۴) بهشت زهرا و در کنار مصطفی چمران، عباس کریمی و رضا چراغی سنگ مزاری برای وی نصب کردهاند و بسیاری تصور میکنند که او در بهشت زهرا دفن شدهاست.